دوازدهمین جشنواره پویانمایی تهران

درود به همه دوستان عزیز؛ در این پست قصد دارم به مهم ترین رویداد انیمیشن ایران، یعنی جشنواره پویانمایی تهران اشاره کنم و یک گزارشی از جشنواره امسال (سال 1401) داشته باشیم که اگر از این جشنواره بازدید نکردید، از حال و هوای اون مطلع بشید، پس تا پایان با من همراه باشید.

به گفته محمدرضا کریمی صارمی (دبیر جشنواره بین المللی پویانمایی تهران)؛ این جشنواره بی شک بعنوان مهم ترین رویداد سینمای انیمیشن ایران است. دوازدهمین جشنواره پویانمایی تهران قرار بود در 15 اسفند سال 1400 برگزار بشه، اما به دلیل گسترش سویه امیکرون، برگزاری این جشنواره به تعویق افتاد اما با کمرنگ شدن کرونا، تصمیم بر این شد که این جشنواره در تاریخ 8 لغایت 12 خرداد 1401 برگزار شود. کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان واقع در خیابان حجاب تهران، متولی برگزاری این جشنواره است که این کانون یک مرکز فرهنگی با بیش از 50 سال سابقه در تولید فیلم، چاپ کتاب، پویانمایی و تئاتر، تولید بازی های خلاق و سرگرمی است. خبر امیدوار کننده این است که امسال از 84 کشور جهان، شرکت کننده داشتیم که از کشور فرانسه بیشترین تعداد شرکت کننده در این جشنواره حضور داشتند. بیش از 1200 اثر به جشنواره ارسال شده که از میان این تعداد، 800 اثر از کشور خودمون بود. این آثار در دسته بندی تولیدات 2D و 3D هستند.

در این رویداد 7 گروه داوری وجود داشته که بطور کلی از میان همه این فیلم ها، تنها 210 اثر در ایام جشنواره در ۴ سالن تخصصی اکران می‌شود.

اما در کنار اکران آثار شرکت کنندگان، غرفه هایی برای برگزاری نشست های تخصصی، ورکشاپ های آموزشی و... توسط استودیوها رو داریم که بازدیدگنندگان از این رویداد می توانند از این فعالیت ها بهره مند شوند. بعنوان مثال ورکشاپ های VFX در این چند روزه توسط متخصصان این حوزه برگزار شد که افراد می توانستند در این ورکشاپ ها حضور پیدا کنند.

طراحی و دیزاین پوستر دوازدهمین جشنواره پویانمایی تهران برعهده دوست خوبم آقای محمد افلاک بود که ایشون از Concept Artistهای بنام کشورمون هستن که مثل همیشه با ذوق هنری خودشون، رنگ و بوی دیگه ای به جشنواره دادن.

و اما برسیم به نقد این رویداد:

قبل از کرونا، جشنواره پویانمایی با نام جشنواره دو سالانه انیمیشن شناخته میشد اما از وقتی که کرونا باعث شد تمامی رویدادهای حضوری از بین بره، نام این جشنواره به پویانمایی تهران تغییر کرد. در سال های قبل از کرونا، شوق و ازدحام جمعیت بیشتری رو در جشنواره شاهد بودیم اما جشنواره امسال بشدت بی حال بود و با استقبال خیلی کمی از شرکت کنندگان روبه رو شد. امسال اکران آثار با سالن های خالی مواجه شد که این موضوع اصلا خوب و امیدوار کننده نیست.

در اکران جشنواره امسال شاهد آثار ضعیف بودیم که تعجب شخص من را به همراه داشت و معدود آثاری را دیدم که از کیفیت تولید و از همه مهم تر، کیفیت داستان و محتوا برخوردار بود چرا که موضوع داستان در تولیدات انیمیشن های کشور هنوز به اون پختگی و بلوغ نرسیده است و تولید کنندگان بیشتر در قسمت تکنیکال خودشون رو نشون میدن. شاید دلیل این موضوع افزایش هزینه های تولید برای گروه ها هستش. در نظر بگیرید اگر یک فرد بخواهد اثری رو برای جشنواره تولید کند، بشدت هزینه های دستمزد افراد تیم در positionهای مختلف کار افزایش یافته است و قاعدتا فرد قادر به پرداخت این هزینه ها نیست و از همین روی سعی میکنه کار را با افراد تازه کار در این صنعت تولید کنه که با افت کیفیت روبه رو خواهیم شد.

امیدوارم در سال های آینده شاهد استقبال بیشتر مخاطبان از این رویداد باشیم....