آخرین تبریک سال نو سایت مربوط میشه به 1397 یعنی 4 سال پیش و پس از اون دیگه فرصت این پیش نیومد که در ابتدای سال در خدمت شما باشیم ولی خوشبختانه بعد از این همه سال فرصتش پیش اومد بازم در کنار همدیگه باشیم. سال 1400 اولین سالی بود که در قالب برند جدید CGSector در خدمت شما بودیم یعنی از اولین روز خرداد ماه سالی که گذشت و حالا با یک چشم اندازی بلند و خوشبینانه میریم تا سال 1401 رو باهم شروع کنیم.
اول یه نگاهی بندازیم به کارهایی که امسال موفق به انجامشون در سایت شدیم. سایت در قالب یک پلتفرم جدید با کلی امکانات روز دنیا در اختیار شما قرار گرفت. تمام امکانات و ابزارهایی که آرتیست های CG برای این عرصه و البته فعالیت در یک جامعه CG بهش نیاز دارن بصورت کاملا رایگان در اختیار همه قرار گرفت. ویدیو های معروف و حرفه ای در همین زمینه بصورت دوبله فارسی (مانند مجموعه مستند Inside Pixar) در اختیارتون قرار گرفت. دوره آموزش انجین Arnold برای Maya در بخش آکادمی بصورت کاملا رایگان در دسترس همه قرار داده شد و البته تعداد زیادی مقالات حرفه ای در این حوزه که میتونید همه اونها رو در بخش مطالب مشاهده کنید.
اما کلی برنامه متنوع و مختلف رو در سال آینده داریم دنبال میکنیم که قصد ندارم در این مطلب تک تک اونها رو باز کنم. خیلی برنامه ها برای سال گذشته داشتیم که متاسفانه بخاطر کمبود زمان محقق نشدن مثل پادکست ها، دوره های آموزش جدید برای نرم افزارهایی مثل 3ds Max و همینطور After Effects، راه اندازی یک تالار گفتگوی مدرن در این پلتفرم جدید و... ولی خب بازهم میگم ما واقعا در این مجموعه خیلی دست تنهاییم و به هیچ ارگان و مجموعه ای هم متصل نیستیم و داریم کاملا مستقل عمل میکنیم و تمام این فعالیت هایی که میبینید بصورت داوطلبانه داره توسط همین تیم چند نفره انجام میشه و البته میتونم این قول رو بهتون بدم که تمام این اهداف بصورت زنجیره ای در سالی که پیش رو داریم انجام خواهند شد.
تنها خواسته و انتظارمون از شما همراهی با ماست. لطفا بخش نظرات و شرکت در گفتگوها رو ساده نگیرید. یک نویسنده مطلب و مقاله روزها و ساعتها وقت خودش رو برای نوشتن اونها میزاره و همین دیدگاه شما در سایت میتونه انگیزه خیلی خوبی برای ادامه این فعالیت ها باشه.
در انتها سال نو رو بهتون تبریک میگم ... امیدوارم که سال پر باری رو پیش رو داشته باشید
ما رو فراموش نکنید و همچنان با ما همراه باشید ...
در انتها مثل همیشه مطلبم رو با همون شعر همیشگی به پایان میرسونم:
عمری با حسرت و اندوه زیستن نه برای خود فایده ای دارد و نه برای دیگران
باید اوج گرفت تا بتوانیم آن چه را که آموخته ایم با دیگران نیز قسمت کنیم...
دیدگاه خود را بنویسید